...

   Zaniedbałem...na szczęście tylko bloga :) Dlaczego ? Trening, praca, dom i...wyścigi. 
Pewnie, były dni, kiedy mogłem usiąść i coś naskrobać ale wyszło jak wyszło. Z jednej strony to nie ma tego złego bo jest teraz o czym pisać, z drugiej jednak to trochę się tego nazbierało...damy radę :) Miłej lektury.

Jeden wyścig, dwa cykle: Road Maraton i Masters. Pogoda średnia i to bardzo...chyba nawet można zaryzykować i napisać, że jak na koniec kwietnia to strasznie zimno.
Do przejechania 86 km, trzy rundy. Na starcie mieszanka, towarzystwo znane z RM (między innymi Jas-Kółka czy Bikeholicy) i znane nazwiska ze środowiska masters. Z Łodzi Leduch, Sumara i Omiot, Żoliber w pełnym i mocnym składzie, Lublin, TTC Jade Toruń i inni...

Sama trasa bardzo fajna. Byłem w lekkim szoku, gdy faktycznie okazało się (org przed startem ostrzegał), że na rundzie nie brakuje podjazdów (nie były to sztajfy jak na południu ale zawsze). Wszystko naturalnie do podjechania z płyty ale lekko nie było, przynajmniej dla mnie.
Lekko nie było ale mimo wszystko radziłem sobie całkiem nieźle (nie tylko na sztajfach ale także na całej rundzie). Ponieważ przespałem całą zimę to miałem dość spore obawy jak wypadnę... Jak już byłem po, to stwierdziłem, że pewnie moje nazwisko nie będzie nigdy wymieniane w gronie faworytów na żadnym z wyścigów ale "statystą" także nie będę.
Było kilka skoków (na przetarcie, nie na odjazd), były momenty kiedy brakowało mocy, były chwile gdy czułem, że nóżka kręci całkiem fajnie. Było git :)
Na kreskę wpadłem w około 40-osobowej grupie (uciekinierzy z przodu byli w liczbie 15). Finisz nie był dla typowych sprinterów. 90 stopni w prawo i jakieś 150 metrów do kreski. Kto na zakręcie był za daleko to i ekstra mocna noga tego dnia na pewno nie pomogła. Zameldowałem się w czubie zajmując ostatecznie 11 miejsce w swojej kategorii (na 54). Warto dodać, że na starcie stanęło Nas ponad setka, co w przypadku startu wspólnego to już liczba godna podziwu :)

To była sobota (27/04)...
 
   Dzień przed, czyli w piątek pojawił się pomysł aby zostać na noc i w niedzielę zaliczyć w Toruniu trening z Michałem Kwiatkowskim. Spanie było ale do Torunia nie pojechałem. Trening miał mieć charakter raczej "wycieczkowy", dystans miał być przede wszystkim bardzo krótki i zrezygnowałem. Z pełnym szacunkiem dla osiągnięć Michała...chodziło bardziej o pogaduchy przed treningiem i w trakcie...między innymi o jego bardzo udanych startach we wiosennych klasykach. Byłaby to na pewno nie lada gratka ale mimo to odpuściłem.


Rzut beretem od Brodnicy, punktowany wyścig masters. Idealna okazja na kolejne przepalenie nogi. Były chęci i smak na wynik....nie miało być jednak pogody.
Rano padało, rezygnacja nie wchodziła w grę. Jak już jestem to jadę i umarł w butach. Na 2 godziny przed startem pogoda wyklarowała się. Opady ustały, asfalt wysechł...będzie OK (???).
I było :) Pogoda zlitowała się do tego stopnia, że sporo było słońca.
W porównaniu do Brodnicy na starcie garstka (razem z cyklosport było nas nieco ponad 20 chłopa). Do zaliczenia 70 km, krótkie i szybkie ? rundy, jeden odcinek z fajnymi zmarszczkami, jakby tego było mało to w odkrytym terenie czyli będą ranty.
Przez cały wyścig ranty, skoki, ranty, skoki....swoich sił także spróbowałem ale jak zwykle (śmiech) albo brakowało mocy, albo szczęścia, albo nie było decyzji...albo decyzja była ale stanowczo za późno :)
Na osłodę został mi finisz z mocno okrojonej głównej grupki. Długi i minimalnie pod górę (jakby to było w zeszłym sezonie lub dwa do tyłu to napisałbym, że idealnie dla mnie)... Noga w końcówce ciężka, ostatecznie linię mety minąłem drugi (z mojej grupki). Ostatecznie 7 miejsce w M30 :)

To była niedziela (28/04)...


   W kalendarzu było w czym wybierać. Poznań, Koło x 2, Olsztyn k/Częstochowy, a także Klasyk Beskidzki w Łosiach (okolice Gorlic i Nowego Sącza) na południu Polski. Na piątek (3 maj) zaplanowałem Poznań, na niedzielę zaś (5 maj) start wspólny w Kole. Miałem smaka na start w czasówce w sobotę (także w Kole). Na szczęście wizja "fatalnego" wyniku (i wstyd) była silniejsza od sprawdzenia się w ITT.

   Do startu na Poznańskim Torze Samochodowym w Przeźmierowie zrobiłem trzecie podejście (dwa poprzednie w latach 2011-2012)...tym razem udane.
Dystans 60 km, runda 4 km, 15 okrążeń, całkowicie zamknięty ruch (co na torze samochodowym jest sprawą oczywistą), idealna nawierzchnia, mnóstwo technicznych zakrętów i...deszcz od samego początku aż do mety. Na starcie takie nazwiska jak: Kozal, Lonka, Spławski, Jach czy Bonecki.  Przebieg wyścigu w skrócie: mnóstwo skoków (wszystko kasowane w zarodku), szybkie tempo (średnia w tym ulewnym deszczu wyszła prawie 39 km/h) i finisz z grupy. Długi i znów (poprzednio w Bobrowie) delikatnie pod górę. Ujechany dość mocno finiszowałem na tyle ile fabryka dała (a dało bardzo mało). Przede mną linie mety minęło sporo kolegów i nie liczyłem w zasadzie na nic szczególnego. Tym bardziej byłem mocno (i pozytywnie) zaskoczony, gdy okazało się, że jestem trzeci w M30.
Niestety moja radość trwała krótko. Ktoś reklamował, że go nie ma w wynikach, ten ktoś był z trzydziestki i ten ktoś stanął na trzecim miejscu podium. Zły nie byłem, jedynie lekko rozczarowany... Miałem nosa gdy nie przyjąłem od Piotrka (kolega z Drużyny Szpiku) gratulacji. Powiedziałem: "wyczytają to będzie graba :)". Wyczytali, po sekundzie była poprawka, że nastąpiła pomyłka, ble, ble, ble...
Czwarte...najgorsze z możliwych, ale przed startem liczyłem na miejsce w pierwszej piątce także plan wykonany.

Bardzo fajnie było spotkać się z Maćkiem, Piotrkiem i Darkiem. Wszyscy startowali w czerwonych koszulkach Drużyny Szpiku. Mimo fatalnej pogody dzielnie dopingowała nas Maja (żona Rozmiara). Nie zabrakło również Rafała ("opiekun" kolarzy w fundacji), który uwiecznił Nasze zmagania na zdjęciach !
Wszystkim z Drużyny wielkie dzięki za spotkanie i z tego "miejsca" gorąco Was pozdrawiam.

Poniżej dwa fajne shooty (autorstwa Rafała oczywiście), przed i po :)